بی کمالی نیست دل از شرم چون می گردد آب

از عرق آیینهٔ ما را فزون می گردد آب

از دم گرم مراقب طینتان غافل مباش

کزشرارتیشه اینجا بیستون می گردد آب

تاب خودداری ندارد صاف طبع از انفعال

می شودمطلق عنان چون سرنگون می گردد آب

کیست کز مرکز جداگردیدنش زنگی نباخت

خون دل از دیده تا گردد برون می گردد آب

در محبت گریه تدبیرکدورتها بس است

گرغشی داری به صافی رهنمون می گردد آب

سوز دل چون شمعم از افسردگیها شد عرق

آنچه آتش بود در چشمم کنون می گردد آب

سیل آفت می کند معماری بنیاد شرم

خانه آرایان گوهر را ستون می گردد آب

منتهای کار سالک می شود همرنگ درد

چون زشاخ وبرگ درگل رفت خون می گردد آب

همچو شبنم سیر اشک ما به دامان هواست

درگلستان محبت واژگون می گردد آب

دام سودا می کند دل را هجوم احتیاج

ازفسون موج زنجیر جنون می گردد آب

دل چه باشد تا نگردد خون به یاد طره اش

گر همه سنگ است بیدل زین فسون می گردد آب